ไข้ออกผื่น

ผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่มีไข้และผื่นมีการวินิจฉัยที่แตกต่างกัน ประเภทของผื่นที่พบมากที่สุดคือ maculopapular และโรคที่พบบ่อยที่สุด 5 โรค ได้แก่ หัด, ปฏิกิริยาจากยา, อีสุกอีใส, ASD และการติดเชื้อริกเก็ตเซีย โรคไวรัสจากสาเหตุการติดเชื้อและปฏิกิริยาของยาในสาเหตุที่ไม่ติดเชื้อถูกกำหนดให้เป็นสาเหตุหลักแพทย์มักเผชิญกับโรคที่มีไข้และ ไข้ออกผื่น พวกเขาต้องการวิธีการที่รวดเร็วและมีเหตุผล เนื่องจากผู้ป่วยเหล่านี้บางรายอาจอยู่ในสภาพที่คุกคามชีวิตหรือต้องการแยกตัวเพื่อลดการแพร่เชื้อที่อาจเกิดขึ้นไปยังผู้อื่นประวัติโดยละเอียดและการตรวจร่างกายเป็นสิ่งสำคัญ การตรวจทางห้องปฏิบัติการขั้นพื้นฐาน การให้คำปรึกษาด้านโรคผิวหนัง และการตรวจชิ้นเนื้อผิวหนัง เมื่อจำเป็น ล้วนเป็นประโยชน์สำหรับการวินิจฉัย แผนภาพการวินิจฉัยแยกโรคตามประวัติและการตรวจร่างกายและระบาดวิทยาของโรคที่มีไข้และผื่นอาจมีส่วนช่วยในการวินิจฉัย สิ่งเหล่านี้อาจทำให้การตัดสินใจเกี่ยวกับความจำเป็นในการแยกตัวและเริ่มการรักษาด้วยยาต้านจุลชีพล่าช้าเนื่องจากสาเหตุหลายประการ เช่น ผลการทดสอบที่รอดำเนินการ การยืนยันการวินิจฉัย และการติดตามผู้ป่วยทั้งในผู้ป่วยนอกหรือผู้ป่วยใน