แผ่นดินไหวที่เนปาล: รอการแตกสมบูรณ์

อย่างไรก็ตาม ประเทศนี้ยังอาจเผชิญกับภัยคุกคามจากแผ่นดินไหวที่รุนแรงกว่ามากที่มีขนาดตั้งแต่ 8 ริกเตอร์ขึ้นไป นี่คือข้อสรุปที่กลุ่มนักวิทยาศาสตร์ด้านโลกจาก ETH Zurich ได้มาจากแบบจำลองใหม่ของเขตการชนกันระหว่างแผ่นเปลือกโลกอินเดียและแผ่นเปลือกโลกยูเรเชียในบริเวณใกล้เคียงกับเทือกเขาหิมาลัย การใช้แบบจำลองนี้ ทีมนักวิจัย ETH ที่ทำงานร่วมกับนักศึกษาปริญญาเอก Luca Dal Zilio จากกลุ่มที่นำโดยศาสตราจารย์ Taras Gerya จากสถาบันธรณีฟิสิกส์ ได้ทำการจำลองวัฏจักรแผ่นดินไหวที่มีความละเอียดสูงเป็นครั้งแรกในส่วนตัดขวางของ โซนแตก "ในแผ่นดินไหวปี 2558 มีการแตกออกเพียงบางส่วนของรอยเลื่อนหิมาลายันที่สำคัญที่แยกแผ่นเปลือกโลกทั้งสองแผ่นออกจากกัน ส่วนหน้าใกล้พื้นผิวของรอยแยกที่แผ่นเปลือกโลกอินเดียมุดตัวใต้แผ่นเปลือกโลกยูเรเชียไม่เลื่อนหลุดและยังคงอยู่ ภายใต้ความเครียด" Dal Zilio ผู้เขียนหลักของการศึกษาซึ่งเพิ่งตีพิมพ์ในวารสารNature Communicationsอธิบาย โดยปกติแล้ว แผ่นดินไหวครั้งใหญ่จะปลดปล่อยความเครียดเกือบทั้งหมดที่ก่อตัวขึ้นในบริเวณใกล้เคียงจุดโฟกัสอันเป็นผลจากการเคลื่อนตัวของแผ่นเปลือกโลก "แบบจำลองของเราแสดงให้เห็นว่า แม้ว่าแผ่นดินไหวที่กอร์ข่าจะลดระดับความเครียดในส่วนของพื้นที่แตกร้าว แต่จริงๆ แล้วความตึงเครียดเพิ่มขึ้นในส่วนหน้าใกล้กับเชิงเขาหิมาลัย ความขัดแย้งที่เห็นได้ชัดคือแผ่นดินไหว 'ขนาดกลาง' เช่น กอร์ข่า สามารถสร้างเงื่อนไขสำหรับแผ่นดินไหวที่ใหญ่ขึ้นได้" Dal Zilio กล่าว การสั่นสะเทือนของแผ่นดินไหวขนาด Gorkha ปล่อยความเครียดเฉพาะในส่วนย่อยที่ลึกลงไปของระบบรอยเลื่อนที่มีความยาวกว่า 100 กิโลเมตร ในทางกลับกัน ความเครียดใหม่และมากขึ้นจะก่อตัวขึ้นในส่วนใกล้พื้นผิวของเขตการแตกร้าว ตามการจำลองที่ดำเนินการโดย Dal Zilio และเพื่อนร่วมงานของเขา แผ่นดินไหว Gorkha อีกสองหรือสามครั้งจะต้องสร้างความเครียดที่เพียงพอสำหรับแผ่นดินไหวที่มีขนาดตั้งแต่ 8.1 ขึ้นไป เมื่อเกิดแผ่นดินไหวลักษณะนี้ เขตการแตกร้าวจะแตกออกตลอดช่วงความลึกทั้งหมด ขยายไปถึงพื้นผิวโลกและด้านข้างตามแนวโค้งของเทือกเขาหิมาลัยเป็นระยะทางหลายร้อยกิโลเมตร ในที่สุด สิ่งนี้จะนำไปสู่การปลดปล่อยความเครียดอย่างสมบูรณ์ในส่วนนี้ของระบบความผิดปกติ ซึ่งขยายไปถึงประมาณ 2,000 กิโลเมตรโดยรวม ข้อมูลในอดีตแสดงให้เห็นว่าเหตุการณ์สำคัญประเภทนี้เคยเกิดขึ้นในอดีตเช่นกัน ตัวอย่างเช่น แผ่นดินไหว ที่รัฐอัสสัมในปี พ.ศ. 2493 มีขนาด 8.6 โดยมีเขตการแตกร้าวเป็นแนวยาวหลายร้อยกิโลเมตรและตลอดช่วงความลึกทั้งหมด ในปี ค.ศ. 1505 เกิดแผ่นดินไหวขนาดยักษ์ที่มีกำลังเพียงพอที่จะทำให้เกิดการแตกร้าวประมาณ 800 กิโลเมตรบนรอยเลื่อนขนาดใหญ่บนเทือกเขาหิมาลัย Edi Kissling ศาสตราจารย์ด้าน Seismology and Geodynamics กล่าวว่า "แบบจำลองใหม่นี้เผยให้เห็นว่าแผ่นดินไหวที่รุนแรงในเทือกเขาหิมาลัยไม่ได้มีเพียงรูปแบบเดียว แต่มีอย่างน้อย 2 รูปแบบ และวงจรของแผ่นดินไหวเหล่านี้ยังทับซ้อนกันบางส่วน" แผ่นดินไหวรุนแรงอาจเกิดขึ้นในช่วงเวลา 400 ถึง 600 ปี ในขณะที่แผ่นดินไหว "ขนาดกลาง" เช่น กอร์ข่า มีเวลาเกิดซ้ำถึงสองสามร้อยปี เมื่อวงจรซ้อนทับกัน อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่สามารถคาดเดาได้ว่าจะเกิดแผ่นดินไหวขนาดใหญ่มากครั้งต่อไปเมื่อใด "ไม่มีใครสามารถทำนายการเกิดแผ่นดินไหวได้ แม้แต่กับแบบจำลองใหม่ อย่างไรก็ตาม เราสามารถปรับปรุงความเข้าใจเกี่ยวกับอันตรายจากแผ่นดินไหวในพื้นที่เฉพาะ และใช้มาตรการป้องกันที่เหมาะสม" คิสลิงกล่าว แบบจำลองสองมิติและความละเอียดสูงยังรวมถึงผลการวิจัยบางส่วนที่เผยแพร่หลังแผ่นดินไหวกอร์ข่า ในการสร้างแบบจำลอง นักวิจัยใช้คอมพิวเตอร์เมนเฟรมออยเลอร์ที่ ETH Zurich Dal Zilio กล่าวว่า "แบบจำลองสามมิติจะมีความแม่นยำมากกว่า และยังช่วยให้เราสามารถระบุขอบเขตด้านตะวันตกและตะวันออกของเทือกเขาหิมาลัยได้ อย่างไรก็ตาม การสร้างแบบจำลองพื้นที่แตกร้าวตลอด 2,000 กิโลเมตรจะต้องใช้พลังการคำนวณมหาศาล" Dal Zilio กล่าว