การเป็นพ่อแม่ที่สมบูรณ์แบบ

นอกเหนือจากการเป็นแขกที่มาป้อนอาหารในสวนแล้ว หัวนมสีฟ้ายังเป็นจุดสนใจของการวิจัยมากมายเกี่ยวกับสาเหตุและผลที่ตามมาของความแปรปรวนในความสำเร็จในการสืบพันธุ์ โดยทั่วไปแล้วหัวนมสีฟ้าจะวางไข่ระหว่าง 8-15 ฟอง ซึ่งลูกนกจะรอดชีวิตออกจากรังในจำนวนที่แตกต่างกันไป อย่างไรก็ตาม ในบางรัง ลูกหลานทั้งหมดจะตายก่อนที่พวกมันจะโตพอที่จะออกจากรังได้ การค้นหาว่าอะไรเป็นสาเหตุของการตายของลูกที่สมบูรณ์เหล่านี้ได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นสิ่งที่ท้าทาย พ่อแม่คนใดคนหนึ่งฝากการดูแลทั้งหมดไว้กับคู่ของตนหรือไม่? ผู้ปกครองคนเดียวไม่สามารถรับมือกับความต้องการได้หรือไม่? พ่อแม่ทั้งสองคนตัดสินใจละทิ้งลูก ๆ ของพวกเขาหรือไม่? เพื่อหาคำตอบ เราจำเป็นต้องรู้ให้แน่ชัดว่าพ่อแม่หยุดนำอาหารมาให้เมื่อใด และเมื่อใดที่ลูกหลานเสียชีวิต ดังนั้น Peter Santema และ Bart Kempenaers จาก Max Planck Institute for Ornithology ใน Seewiesen จึงติดตั้งทรานสปอนเดอร์ในตัวแบบพาสซีฟขนาดเล็กทั้งหมดในพื้นที่ศึกษาของพวกเขา พวกเขายังออกแบบรังนกด้วยระบบตรวจสอบอัตโนมัติในตัวที่บันทึกการมาเยือนของนกผ่านช่องสัญญาณตลอดทั้งปี ด้วยระบบนี้ พวกเขาสามารถวิเคราะห์การเยี่ยมของผู้ปกครองทั้งหมดของกล่องรังผึ้ง 277 กล่อง และระบุเวลาที่ผู้ปกครองอยู่ที่รังครั้งสุดท้าย ในกรณีที่ ผู้ปกครอง หายตัวไปอย่างกะทันหัน พวกเขายังวัดความถี่ที่ผู้ปกครองที่เหลือไปเยี่ยม ทั้งก่อนและหลังการหายตัวไปของคู่ครอง จากการวิเคราะห์รังทั้งหมด 684 รังในช่วงเจ็ดปีที่ผ่านมา ร้อยละ 13 ประสบปัญหาการฟักไข่โดยสมบูรณ์ นักวิจัยพบว่าในรังเหล่านี้เกือบทั้งหมด พ่อแม่นกตัวใดตัวหนึ่งหายไปในขณะที่ลูกนกยังมีชีวิตอยู่ Bart Kempenaers ซึ่งเป็นผู้นำการศึกษากล่าวว่า "สิ่งนี้ทำให้เกิดคำถามว่าพ่อแม่คนใดคนหนึ่งทอดทิ้งและทิ้งการดูแลทั้งหมดให้กับคู่ของตน หรือว่าพ่อแม่หมดแรงและยอมแพ้" Bart Kempenaers ซึ่งเป็นผู้นำการศึกษากล่าว ทั้งสองกรณีไม่น่าเป็นไปได้ เพราะนักวิจัยพบว่า -- ยกเว้นข้อเดียว -- นกทุกตัวที่หายไปจะไม่มีใครพบเห็นอีกเลยในพื้นที่ศึกษา ยิ่งกว่านั้น อัตราการเยี่ยมชมรังของพวกมันเป็นปกติจนถึงช่วงเวลาที่หายไป ซึ่งบ่งชี้ว่าพวกมันเหล่านี้เป็นบุคคลที่มีสุขภาพแข็งแรง Peter Santema ผู้เขียนคนแรกของการศึกษากล่าวว่า "หลักฐานทั้งหมดชี้ให้เห็นว่าการตายโดยการปล้นสะดมเป็นสาเหตุที่เป็นไปได้มากที่สุดสำหรับการหายตัวไปของพ่อแม่ การบินไปและกลับจากรังอย่างต่อเนื่องทำให้พวกมันเสี่ยงต่อการถูกปล้นสะดมโดยผู้ล่าทางอากาศโดยเฉพาะเหยี่ยวนกกระจอก อย่างไรก็ตาม การหายตัวไปของพ่อแม่คนใดคนหนึ่งไม่ได้แปลว่าจุดจบของลูกๆ ทุกคนในลูก กว่า 2 ใน 3 ของกรณีที่พ่อแม่คนใดคนหนึ่งหายตัวไปก่อนเวลาอันควร อย่างน้อยลูกนกบางตัวก็มีอายุครบ 21 วัน เมื่อพวกมันโตเต็มที่และออกจากรังไปแล้ว โอกาสที่จะประสบความสำเร็จสูงขึ้นเมื่อผู้ชายหายไป Peter Santema กล่าวว่า "ลูกนกไม่สามารถควบคุมอุณหภูมิได้ก่อนที่ขนของพวกมันจะพัฒนา และมีเพียงตัวเมียเท่านั้นที่สามารถให้ความอบอุ่นแก่พวกมันได้" Peter Santema กล่าว สิ่งนี้อาจอธิบายได้ว่าทำไมผู้ชายถึงประสบความสำเร็จในการเป็นพ่อแม่เลี้ยงเดี่ยวโดยรวมน้อยกว่าผู้หญิง ในกรณีอื่น ๆ ผู้ปกครองที่เหลือดูเหมือนจะไม่สามารถดูแลลูกด้วยตัวเองได้ หลังจากที่พวกมันกลายเป็นพ่อแม่เลี้ยงเดี่ยว ทั้งตัวผู้และตัวเมียเพิ่มอัตราการเยี่ยมรังของพวกมันอย่างมาก แต่ในการเลี้ยงลูกที่ไม่ประสบความสำเร็จ อัตราการมาเยี่ยมรังก็ค่อยๆ ลดลง สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่าพ่อแม่เลี้ยงเดี่ยวทุกคนพยายามที่จะเลี้ยงดูลูก แต่บางคนก็ไม่สามารถทำตามความต้องการที่สูงได้ เนื่องจากหัวนมสีฟ้าผสมพันธุ์เพียงปีละครั้งและมีอายุสั้น โอกาสในการสืบพันธุ์ในอนาคตจึงต่ำ ดังนั้นจึงไม่น่าเป็นไปได้ที่พ่อแม่จะละทิ้งรังของตนโดยทางเลือก ตรงกันข้ามกับรังที่ล้มเหลวในการออกลูกโดยสมบูรณ์ รังที่ลูกตายเพียงบางส่วนมักจะมีทั้งพ่อและแม่ยังคงอยู่ ปัจจัยอื่นนอกเหนือจากการสูญเสียพ่อแม่ เช่น การขาดแคลนอาหารหรือโรคภัยไข้เจ็บ จึงต้องรับผิดชอบในกรณีเหล่านี้