ทะเลสาบ

กล้องขั้นสูงสำหรับการสำรวจ (ACS) ของกล้องโทรทรรศน์อวกาศฮับเบิลของ NASA/ESA ได้บันทึกภาพก๊าซและฝุ่นอันน่าทึ่งที่เกิดจากการแผ่รังสีที่รุนแรงจากดาวฤกษ์อายุน้อยที่ร้อนระอุซึ่งอยู่ลึกเข้าไปในใจกลางเนบิวลาลากูน (Messier 8) วัตถุที่น่าทึ่งนี้ตั้งชื่อตามเลนฝุ่นรูปทะเลสาบกว้างที่ตัดผ่านก๊าซเรืองแสงของเนบิวลา โครงสร้างนี้โดดเด่นในภาพมุมกว้าง แต่ไม่สามารถมองเห็นได้ในระยะใกล้นี้ อย่างไรก็ตาม รูปร่างที่เป็นลูกคลื่นแปลกๆ และพื้นผิวทรายที่มองเห็นได้ในภาพนี้ ทำให้ชื่อเนบิวลาลากูนที่เป็นน้ำก็เหมาะสมอย่างน่าประหลาดเมื่อมองจากมุมมองนี้เช่นกัน เมสสิเยร์ 8 ซึ่งอยู่ห่างออกไป 4-5,000 ปีแสงในกลุ่มดาวคนธนู (Sagittarius) เป็นพื้นที่กำเนิดดาวฤกษ์ขนาดใหญ่ที่ทอดยาวครอบคลุมหนึ่งร้อยปีแสง เมฆของก๊าซไฮโดรเจนค่อยๆ ยุบตัวเพื่อก่อตัวเป็นดาวดวงใหม่ ทะเลสาบ ซึ่งรังสีอัลตราไวโอเลตที่สว่างจ้าจะทำให้ก๊าซที่อยู่รอบๆ สว่างขึ้นเป็นเฉดสีแดงที่โดดเด่น เส้นเอ็นเล็กๆ และลักษณะคล้ายชายหาดของเนบิวลาไม่ได้เกิดจากการขึ้นลงและการไหลของกระแสน้ำ แต่เกิดจากความสามารถของรังสีอัลตราไวโอเลตในการกัดเซาะและกระจายก๊าซและฝุ่นออกเป็นรูปร่างเฉพาะที่เราเห็น ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา นักดาราศาสตร์ที่สำรวจความลับของเนบิวลาลากูนได้พบข้อพิสูจน์แรกที่ชัดเจนว่าการก่อตัวดาวฤกษ์โดยการสะสมสสารจากกลุ่มเมฆก๊าซกำลังดำเนินอยู่ในภูมิภาคนี้ ดาวฤกษ์อายุน้อยที่ยังคงถูกล้อมรอบด้วยจานเพิ่มมวลสาร บางครั้งก็ยิงสสารที่ยืดยาวออกมาจากขั้วของพวกมัน ตัวอย่างจำนวนมากของไอพ่นเหล่านี้ ซึ่งรู้จักกันในชื่อวัตถุเฮอร์บิก-ฮาโร ถูกพบในเนบิวลานี้ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ซึ่งสนับสนุนอย่างมากสำหรับทฤษฎีของนักดาราศาสตร์เกี่ยวกับการก่อตัวของดาวฤกษ์ในบริเวณที่อุดมด้วยไฮโดรเจนดังกล่าว เนบิวลาลากูนมองเห็นได้ลางๆ ด้วยตาเปล่าในคืนที่มืดมิด โดยเป็นหย่อมสีเทาเล็กๆ ใจกลางทางช้างเผือก หากปราศจากกล้องโทรทรรศน์ เนบิวลาจะดูมืดมนเนื่องจากดวงตาของมนุษย์ไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างสีได้อย่างชัดเจนในระดับแสงน้อย ชาร์ลส์ เมสซิเยร์ นักดาราศาสตร์ชาวฝรั่งเศสในศตวรรษที่ 18 ได้สังเกตเนบิวลาดังกล่าวและรวมไว้ในแคตตาล็อกทางดาราศาสตร์อันโด่งดังของเขา ซึ่งเป็นที่มาของชื่ออื่นของเนบิวลา แต่กล้องโทรทรรศน์แบบหักเหแสงที่ค่อนข้างเล็กของเขาคงบอกเป็นนัยถึงโครงสร้างและสีอันน่าทึ่งที่มองเห็นได้ในตอนนี้เท่านั้น ต้องขอบคุณกล้องฮับเบิล